หลอนสุด! วงจรปิดเชิญชวนขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกพนักงานออฟฟิศจนถึงวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพชวนขนหัวลุก บันทึกภาพของเรื่องแปลก “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกบุคลากรที่ทำงาน จนถึงจำต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ตอนวันที่ 4 กันยายน นักข่าวรายงานว่า บนโลกอินเตอร์เน็ตได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก
สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกบุคลากรที่ทำงานหนัก จนทำเอาจะต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังที่กล่าวมาข้างต้นได้เล่าว่า
“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพชักชวนขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของเรื่องแปลกที่หาคำอธิบายไม่ได้ ที่เกิดขึ้นในตอนค่ำข้างในที่ทำงานแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพกลุ่มนี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่จัดตั้งเอาไว้ในสำนักงานของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในบริเวณถนนหนทาง เอเยอร์ ราจาห์ เครสศาสนาเชนต์
(Ayer Rajah Crescent) ของประเทศสิงคโปร์ ในขณะที่เหลือบุคลากรที่เป็นเพศชายคนหนึ่ง นั่งจัดการงานอยู่ภายในออฟฟิศที่นี้คนเดียวในเวลาราว 23.57 น. ในขณะเพื่อนร่วมงานของเขา กลับไปอยู่บ้านกันไปหมดแล้ว
ภาพจากกล้องวงจรปิด เผยให้มองเห็นในตอนที่ บุคลากรชายคนนี้ เงยมอง หลังจากที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากข้างหลัง แต่ว่าเมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆก็เลยกลับมานั่งทำงานต่อ แต่ว่าต่อจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็เกิดเสียงดังสนั่น ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ด้านข้างด้านขวามือ และก็หลอดไฟในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง บุคลากรชายคน นี้ก็เลยลุกเดินไปดู ก่อนที่จะก้มลงเก็บของบางอย่าง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่ร่วงบนพื้น
อีกไม่กี่อึดใจต่อมา เหตุการณ์ก็ชั่วร้ายลง เมื่อประตูของห้องดังที่ได้กล่าวมาแล้วเกิดปิดเอง แล้วก็หลอดไฟฟ้าก็ดับลงเอง ในขณะที่เก้าอี้ในสถานที่ทำงานตัวหนึ่งที่อยู่ด้านนอกห้อง ก็ขยับเขยื้อนเอง จนพนักงานคนนี้ จะต้องวิ่งหนีออกมาจากที่ทำงานด้วยความสะดุ้ง
เรื่องเชื้อเชิญขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง เพราะกล้องวงจรปิด สามารถถ่ายภาพในช่วงเวลาที่หลอดไฟฟ้าในห้องดังที่ได้กล่าวผ่านมาแล้ว กลับมาเปิดสว่างเองอีกที และประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปัญหาสีดำ” ปรากฏตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนประตู
ปัจจุบัน มีการสอบสวนจากตำรวจสิงคโปร์ ซึ่งพบข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีพนักงานคนอื่นๆอยู่ในสถานที่ทำงานแห่งนี้อีกแล้ว เว้นแต่พนักงานชายคนนี้ และก็ทางตำรวจก็รับรองว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่อแต่อย่างใด อย่างไรก็แล้วแต่ จนถึงเวลานี้ ทั้งคนในสำนักงานแห่งนี้ และก็ตำรวจก็ยังหาคำอธิบายมิได้ว่า ร่างปริศนาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของผู้ใดกัน และก็ใช่มนุษย์ไหม?
เรื่อง สยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 ซอกซอยนี้จะเป็นซอยใหญ่ใกล้กับถนนหนทางเลยจ้า ที่พักอาศัยแถวนี้เป็นตึกแถวแทบทั้งหมด บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น ต่างๆนาๆขา ครอบครัวของเพื่อนพ้องเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตัวเองค่ะ เขาต้องย้ายออกจากบ้านเช่าข้างหลังเก่าเพราะเจ้าของบ้านจะขายบ้าน พ่อของเพื่อนพวกเราตกลงใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่อาคารนี้ค่ะ
เนื่องจากมีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าใช้จ่ายในการเช่าจะได้ถูกลง สมมติว่าเพื่อนเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ บิดาก็พาแม่แล้วก็พิมพ์เขามาดูที่ตึก โดยด้านล่างอาของพิมพ์เป็นร้านค้าเกมคอมฯ คะ เพียงพอขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นโล่งเตียนๆไม่มีห้อง ไม่รก
เพียงพอขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ถัดไปเป็นชั้น 3 ขา มี 2 ห้อง คือห้องที่ชิดกับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆคะ ทั้งยังยันต์ไทย จีน รวมทั้งห้องตรงข้ามที่ใกล้กับบันไดฟุตบาทขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะเนื่องจากว่าขนากห้องเล็กกว่าห้องตรงกันข้ามมากมาย ) แม่พิมพ์เห็นห้องเล็กก็เลยกล่าวว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน
เล็กๆดี เหมาะสมกับนอนผู้เดียว อาของพิมพ์ก็กล่าวขึ้นมาว่ามิได้นะ ห้องนี้นอนมิได้ แม่ของพิมพ์ก็ฉุกคิดว่าเพราะเหตุใดถึงนอนไม่ได้ แต่ว่าอาก็มิได้บอกอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่นอนห้องข้างบนชั้น 4 ขา ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับพ่อว่ามันแปลกๆนะ เพราะเหตุไรห้องนั้นถึงนอนไม่ได้ อาจารย์ก็บอกว่าคงจะไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ก็ดีกว้างๆมีระเบียงด้วย
เรื่อง สยองอาคารเช่าบริเวณพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
คะ พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนผู้เดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก ตอนนั้นเวลาราวๆ 3 ทุ่มขา พิมพ์อาบน้ำเตรียมความพร้อมนอนแล้วเพราะว่าอ่อนเพลียกับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนหลับไปค่ะ พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูราวกับมานะจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็สะดุ้งตื่นคะถือโทสับมาดูตรงเวลาเกือบๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์บอกว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แต่ว่าไม่ได้บอกอะไรออกไปเพราะมีความคิดว่าอา หรือแม่คงมาเช็คว่าหลับไปรึยัง เช้าตรู่มาพิมพ์ก็ถามคำถามว่าเมื่อคืนใครกันแน่ไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนภายในบ้านเป็นไม่มีขา
อานอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนบิดามารดาก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็งงมากขาเพราะว่ามั่นอกมั่นใจมากมายว่ามิได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมขา คราวนี้หนักขึ้นเพราะว่าเหมือนพากเพียรดันประตู มีเสียงเหมือนมีอะไรกระแทกประตู เหมือนต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวคะ ผีหลอก ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟมอง ได้แม้กระนั้นนอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์อย่างนี้เรื่อยๆกระทั่งบางเวลาพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนนี้แทบมิได้นอนเลย
ต่อจากนั้นครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มกลุ้มใจที่จะอยู่ตรงนี้คะ ประกอบกับว่าผู้ครอบครองอาคารเขาอยากได้ตึกคืน เป็นทีแรกๆที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เพราะว่าจะให้ลูกชายอยู่ แต่ว่าเนื่องจากว่าเกิดเหตุไม่ค่อยบวกกับคนไหนกันแน่มาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาก็เลยตัดสินใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยตรากตรำค่ะเนื่องจากว่าของน้อย แม้กระนั้นอาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของใช้ส่วนตัว คอมในร้านอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่นั่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าคืนนั้นที่พ่อลุกขึ้นยืนมาอาบน้ำตอนตี 3 ครูบาอาจารย์ก็กล่าวว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องพวกนี้จะมาพบกับตัว ตอนต้นพ่อพิมพ์มีความเชื่อแบบครึ่งคะว่าผีมีจริงหรือไม่มีจริง พ่อพูดว่าวันนั้นกลับไปอยู่ที่บ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหอพักงอยู่ต่อจากบันได้เลยนะ ครูบาอาจารย์เหนเงาสตรีผิวสีดำ ดำมากมายๆผมยาวปิดหน้า
เรื่องสยดสยองตึกเช่าบริเวณพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของบิดาอยู่คะ บิดาของพิมพ์ชอบสะสมพระ) ครูบาอาจารย์ก็ตกใจนะคะแม้กระนั้นก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านผู้หญิงคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมากมาย) พวกเราได้ฟังเรื่องนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยนะ เราเคยไปดำเนินการกรุ๊ปบ้านพิมพ์ในตอนที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่อาคารนั้น แต่ว่าไปช่วงกลางวันแล้วอยู่เพียงแค่ชั้นล่งที่เปนร้านค้าเกมกับชั้นลอยค่ะ เรารู้สึกว่าที่อาจารย์เหนผู้หญิงคนนั้นบางทีอาจจะด้วยเพราะว่าครูมีเซ้นถึงได้พบกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงราวกับที่ผู้อื่นเจอ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยจ้า อยู่แค่ชั้น 1 แล้วหลังจากนั้นก็ขึ้นมานอนชั้น 2 แค่นั้นจริงๆบางทีอาจเพราะเหตุว่าอาทราบเรื่องราวตรงนี้เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้พวกเราฟังก็มีเท่านี้คะ พิมพ์รับรองว่าเปนความเป็นจริงที่พบเองกับตัว ผิดพลาดอะไรจะต้องขอโทษด้วยนะคะ
พิมพ์เล่านี้ให้แม่ฟังค่ะ แม่พิมพ์ก็กังวลใจกลัวว่าบุตรสาวจะพบอะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญขา หลังจากนั้นพิมพ์ก็หลับมิได้สบายขึ้น แม้กระนั้นเสียงแคะประตูกับเสียงเสมือนคนชนประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอดทั้งวันตลอดทั้งคืน มั่งมีแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งคะ เพราะว่าร้านค้าเกมของอาเปิดถึงแค่เที่ยงคืนแค่นั้น
นึเป็นว่ามืดค่ำสุดๆแล้ว ปกติหากลูกค้ามิได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านค้าแล้วคะ อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านตั้งแต่ 5 ทุ่มนะลุง ดึกสุดก็ไม่เกิดเที่ยงคืน ลุงตาฟาดรึป่าว ลุงแกก็โต้เถียงขา จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้านค้า ด้านในมีสตรีผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็ไม่ได้พูดอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ เพราะแฟนอามีความแปลกที่มดลูกทำให้ไม่สามารถที่จะมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็กังวลใจคะบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบคะไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟัง ครูเองก็ว่าแม่คิดมากไปรึประกาศ
ไม่มีอะไรหรอก ถัดมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงขา พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเพราะเหตุว่าห้องของเทอกว้าง ตอนค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูโทรทัศน์ แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยขา ทำกับข้าว อากับแฟนจะอยู่ชั้นล่างดูร้านเกม ส่วนครูบาอาจารย์ดำเนินการกลับดึกดื่นค่ะ ระหว่างที่พิมพ์ดูทีวีอยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีอาการแปลกๆคะ อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องขู่ พิมพ์เหนก็มึนงงว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์จึงเรียกแมวให้กลับมานั่งด้านข้างค่ะ
แต่มันไม่ยินยอมมายังอาจร้องขู่แล้วทำท่าทางราวกับกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วบอกว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องเพราะเหตุใด เพราะว่าข้างนอกก็ไม่มีใครเลยจ๊ะ ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีแค่พิมพ์กับแมว ในขณะนั้นเองพิมพ์ก็มิได้คิดอะไรค่ะเพราะเหตุว่ารู้สึกว่าลูกแมวอาจจะยังไม่คุ้นรึป่าวร้อง แต่ก็ไม่ใช่ครั้งเดียวค่ะที่แมวแสดงอาการอย่างงี้ บางทีแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงอย่างกับว่ามีคนไหนกันไล่มัน ทั้งๆที่ก็ไม่ผู้ใดกันคะ พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
บางครั้งบางคราวพิมพ์จำต้องเปิดไฟทั้งยังชั้นเพื่อลดความน่ากลัวขา
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็เสมือนมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แม้กระนั้นโชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแต่ว่าเอวของพิมพ์ก็กระแทกกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปยาวนานหลายวันเลยค่ะ พิมพ์บอกว่าแน่ใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งนั้น แต่ถามคำถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่สามารถชี้แจงประเด็นนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงขา
เรื่องราวก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยจนถึงพิมพ์คุ้นชินอีกทั้งเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งเรื่องจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนคะ ถึงจะเหลือลูกค้าแต่ว่าก็จะพูดว่าร้านจะปิดลูกค้าก็จะกลับไปอยู่บ้านขา อาพิมพ์เปิดร้านที่อาคารนั้นมาตรงเวลา 7 ปีค่อนข้างสนิท ลูกค้าที่มาเล่นส่วนใหญ่เปนขาประจำค่ะ วันนึงที่พิมพ์ซื้อขนมข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามว่าเปนยังไงอยู่ได้ไหม
ปกติดีไหม พิมพ์ก็งงงวยแต่ว่าก็ตอบไปว่าค่ะ อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายของก็บอกก็ดีๆแกก็พูดว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมารังควานพิมพ์ได้หรอก เพราะว่าร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าชาวจีนแก่ๆ2 คนค่ะ บางครั้งบางคราวที่ไปซื้อของพมพ์ก็ไปช่วยป้ามึงยกของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นเพศหญิงตัวเล็กนะคะแต่เทอมีความมีน้ำใจกับทุกคนมาก ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย